Bali

Bali 19-5-2017 tm 28-6-2017

Heyy, hier zijn we weer. We zijn inmiddels al 7 maanden onderweg, wat gaat het snel!!
We zijn net weer onderweg vanuit Bali naar Brisbane dus nu heb ik tijd om in deze 6 uur een 'klein' verhaaltje over onze 6 weken Bali te vertellen...

Op 19 mei zijn we aangekomen op het vliegveld, hebben we een VOA (Visa On Arrival) gekocht en hebben we de tassen gepakt om na 6 maanden weer papa en Esther een dikke knuffel te kunnen geven. Alleen was de vraag hoe zouden ze op ons staan wachten? 'Zit mijn haar goed?' 'Heb ik geen eten tussen mijn tanden?' 'Waar zullen ze staan met 10 camera's?'
Maar nee hoor.. een SPANDDOEK waarop ons hoofd net zo groot was als in werkelijkheid. Gekkewerk, maar wel heel leuk!! Na 10 knuffels en een taxiritje waren we eindelijk in het hotel, 'Prama Sanur Beach Bali' en konden we inchecken. Leuk hoor, we kregen nog eens een extra update, lekker luxe. Nog even gezellig een drankje gedaan bij de buitenbar, papa en Esther gefeliciteerd met hun trouwdag, een klein beetje bijgekletst en toen snel naar bed na 6 uur vliegen. Niet gedacht dat Bali nog zover van Brisbane vandaan was..

De volgende dagen waren vooral bijkomen van het tijdsverschil, een beetje sporten (want dat zat in het hotel erbij :)) en heel veel bijpraten over de afgelopen 6 maanden. Vervolgens hadden we een tour gepland met Wim, op zondag en woensdag.

Aangezien pap en Esther al van te voren hadden afgesproken met Jos en Maureen een drankje te gaan doen, was dit natuurlijk een zware morgen.
Papa kent hun beide al een hele lange tijd en Jos en Maureen wonen al 9 jaar in dit land. Dit maakte het voor hun EXTRA leuk om hiernaartoe te komen natuurlijk.

Op aanraden van de mensen thuis hebben we twee dagen met Wim al een tijdje vastgelegd, de taxi chauffeur. De eerste dag zijn we naar het olifantenpark geweest, waar we ze hebben gevoerd, geaaid en een ritje hebben gemaakt. Ohja we hebben ook een kleine show van ze gezien. Daarnaast zijn we naar het apenpark en naar de buddha zilver winkel (buddha to buddha, ofwel best to buddha) geweest met tussendoor een lunch bij de mooie rijstvelden.

De volgende afspraak met Wim stond op zondag, weer om 09.00 uur. Deze dag zijn we naar het houtsnijwerk geweest, de tempel aan het meer (Pura Ulun Danu Bratan), de waterval in Tegenungan, en Tanah Lot (de tempel aan de zee) geweest. En om niet te vergeten, allllle rijstvelden onderweg!!
We hebben zelfs regen gehad, hoe hoger we in het noorden de berg op gingen, hoe frisser het werd en hoe sneller de wolken over de rijstvelden heen trokken.

Volgens de mensen is net zoals in Europa, het klimaat langzaam aan het veranderen. Het regenseizoen zou hier namelijk allang voorbij moeten zijn, maar toch kan hier nog een goede regenbui plaatsvinden in de ochtend.

Buiten deze tours hebben we lekkere dagen aan het zwembad en aan de zee gehad waar we niks moesten. 's Ochtends ontbeten, 's middags in de zon gelegen en aan het zwembad gehangen (of aan de bar in het zwembad met een lekkere cocktail) en 's avonds na een douche op verschillende plaatsen lekker uit gegeten. Dit is weer eens wat anders dan iedere avond zelf pasta of rijst koken.

Ohja niet te vergeten.. het prijsverschil is ook ZO groot met Australië en Nieuw Zeeland! $1 was ongeveer €0,70 en 10.000Rph was ongeveer €0,70. Het was natuurlijk hier wel een valsstrik om iets te kopen/doen omdat het vaak zo goedkoop leek en je totaal niet met euro's bezig was.

Uiteindelijk hebben we na weer afscheid moeten nemen van papa en Esther na 2 heerlijke weken! Na wat tranen en tuiten hebben we weer tot snel gezegd, want over 3 maanden zouden we weer thuis zijn! Papa en esther, bedankt voor deze 2 leuke weken :)

Vanaf toen moesten we weer zelf ons plan trekken, en ging alles weer op onze backpack methode. Maar tijdens ons hotel verblijf hadden we al besloten dat we in de tussentijd van onze tijd met papa en mama, een surfkamp gingen doen. We moesten en zouden namelijk kunnen surfen als we terug waren van de hele wereldreis.

Zo gezegd, zo gedaan. 4 Juni zouden we worden opgepikt door 'Mojo Surf' om de 8 daagse 'tropical island escape' te gaan doen. Dit betekende dus wel dat we in de omgeving van Kuta (HET touristische gebied) een paar nachten moesten boeken. Uiteindelijk hebben we dus 1 nacht in een hele mooie kamer bij een kennis van Jos doorgebracht en 2 nachten in een hostel waar we €18,- in totaal kwijt waren. Daar konden we eigelijk niet over klagen want het was ook nog eens inclusief zwembad, wifi en ontbijt. Kuta was zoals ze al zeiden, heel druk, touristisch en wou je niet voor meer dagen blijven. Buiten dat was de sunset wel heel mooi. We zijn hier op het strand gaan zitten met een flesje Smirnoff wachten tot de zon onderging. Binnen 5 minuten zaten er 5 vrouwtjes langs ons om ons eten te verkopen, armbandjes te verkopen, de nagels te doen, een tattoo te zetten en om een massage te geven.. hoezo touristisch?!

Voordat het surfkamp ging beginnen kon mijn oor ook nog wel even gaan vervelen. Op vrijdag avond begon het namelijk erg veel pijn te doen en kon ik het nauwelijks aanraken. Omdat het voelde zoals mijn ooronsteking vroeger, papa het me aanraadde en we toch wel vonden dat we er even naar moesten laten kijken zijn we met een taxi diezelfde avond nog naar het 'BIMC' geweest, het ziekenhuis in Kuta. Hier bleek het dat er een oorontsteking was en dat ik eigenlijk niet in aanraking mocht komen met water de komende week. Heel erg jammer maar helaas dokter want het surfkamp stond al gepland over een dag. Uiteindelijk kregen we druppels, antibiotica en ontstekingsremmers mee om de ontsteking zo snel mogelijk te verhelpen. We waren wel heel tevreden want het was een heel goed ziekenhuis en de dokter was erg duidelijk, legde de situatie goed uit!

Zondagmorgen om 7 uur stond de chauffeur voor de deur, het surfkamp ging beginnen (inclusief echte waterstopjes voor de oren). Uiteindelijk was de pijn ook al een stuk minder!

Daar gingen we dan, na weer helemaal gewend te zijn aan het hotelleven, op naar verschillende locaties om te leren surfen.
We hadden al eens gesurfd natuurlijk, maar we gingen toch voor het betere werk. Na een kleine rit kwamen we aan op het mojo surf hotel in Changgu.

Hier kregen we een uitleg over het surfen en werd even kort het programma uitgelegd. Samen met 10 andere gingen we deze week leren surfen. Elke dag zouden we 2 uur op het water doorbrengen en hopelijk onze surfskills ontwikkelen. De eerste dag (zondag) zijn we in Changgu gebleven om te oefenen op de 'white wash' en hebben we na het dinner (wat ook de hele week bij het pakket hoorde) in het hotel geslapen.

De volgende dag zijn we met het vliegtuig vertrokken naar Lombok. 30 Minuten vliegen. Het was werkelijk alleen maar stijgen en dalen. Vanuit het vliegtuig zijn we, via een dorpje waar ze ons een kleine rondleiding gaven om ons te laten zien hoe ze daar leefden, naar ons stekkie gereden. Ook hier sliepen we in een hotel. Het was hier zo rustig! Bijna niemand te bekennen! Maandag avond hebben we voor het eerst hier gesurfd, hier werden de golven gebroken door het koraal op de bodem waardoor we ervoor moesten oppassen of het water wel hoog genoeg stond. Hier was een bepaald stuk in de zee waar de golven omsloegen, waarnaast een paar meter verder, de veilige zone was. Af en toe kwam hier ook wel eens een hoge golf maar dit was maar heel zelden. Één voor één moesten we vanuit de veilige zone naar de drie instructeurs om proberen op ons bord te staan en te SURFEN!
We zijn allemaal gestart met een 'soft board' 8.6 of 8.0. Hoe kleiner de maat, hoe instabieler het bord en hoe moeilijker het was op te staan op je bord. Zajenn was al vrij snel van het 'soft board' naar een 'hard board' geswitcht, namelijk de dinsdag al.
Na onze surfles woensdag zijn we met de boot 4 uur onderweg geweest van Lombok naar Nusa Lembongan, ook een surfparadijs! Het water was hier zo helder en blauw, maar op de bodem bevond zich ook koraal! Hier geldde het zelfde verhaal als in Lombok. Het breken van de golven op het koraal en de veilige zone als je niet aan de beurt was. Het verschil hier was dat je waterschoenen aan moest en dat er alleen gesurfd kon worden als het low tide was. Dan was het namelijk niet te oppervlakkig om te surfen.
Ohja, er was deze week sprake van een grote stroming wisten ze ons te vertellen. En ja hoor, in Nusa Lembongan hebben we dit gemerkt. Op vrijdag ben ik zelf ook overgegaan van een 'soft board' naar een 'hard board' omdat het op donderdag, op deze nieuwe plek wel goed ging.
Daarentegen was vrijdag een RAMP. Omdat het bord nieuw was voor me (hard board 8.0 en Zajenn hard board 7.3) en de golven erg hoog waren werd ik steeds zenuwachtig en paniekerig. Constant kreeg ik de wasmachine, wanneer een golf brak en de 'white wash' heel sterk was. We hebben geleerd dan de hele tijd de 'eskimo rol' te doen, namelijk tegen de golf in met je plank en je samen met de plank omdraaien zodat de golf over je heen stroomt. Heel leuk, maar na 6 keer achter elkaar begon het ook te vervelen.
Per 4 personen hadden we hier een eigen surfinstructeur, dit was een groot verschil ten opzichte van de organisatie in Lombok. De instructeurs hier waren veel meer geinteresseerd en namen meer verantwoording op zich. Mijn begeleider vertelde me vrijdag waarom de golven die dag zo hoog waren, het was namelijk 'full moon'!

Reden voor een FEESTJE! Volgens mij was dit dan ook wel het enige feest dat plaatsvond op Nusa Lembongan. Dus je raadt het al, lekker surfen met een kater de dag erna! Dit schijnt trouwens het beste anti-kater middel te zijn. Lekker ondergedompeld worden door de golven.

Het was trouwens niet gevaarlijk op beide stranden. Er was geen 'rip' hier die je mee de oceaan in kon trekken. Ook hiervoor hebben we geleerd wat we zouden moeten doen als dit ooit zou gebeuren, namelijk paralel aan het strand zwemmen en anders om hulp vragen door je linker arm in de lucht te steken (een 'help-me' teken)

Uiteindelijk de laatste dag, zondag, waren de golven wat rustiger. Ik werd weer even helemaal gerustgesteld. Door mijn zelfvertrouwe lukte het die dag ook weer heel goed. Zajenn ging al proberen zonder hulp haar golven zelf te pakken. Dit zal ons volgende doel worden de volgende keer met surfen. Dan moeten we het ook wel zelf doen.

Dit was het dan, 11 juni op de dag dat mijn zusje 18 werd, alweer een week voorbij. We zijn met de boot terug naar Sanur gegaan en in een hostelletje geslapen deze nacht.

12 juni zijn we samen met Jos Beckx naar het immigratiekantoor geweest. We moesten namelijk ons visum verlengen omdat we meer dan 30 dagen aanwezig waren in Bali. Vervolgens hebben we samen met Jos en Maureen gelunched (niet te geloven, €5,- voor 4 volle borden met vanalles erop). We hadden gepland om vanaf deze middag met een scootertje naar het noorden te rijden, naar Mount Batur om een sunrise hike te doen en om naar Lovina Beach te gaan, een zwart strand vanwege de vulkanische ondergrond.

Via Jos hebben we een scooter kunnen huren en konden we op pad. Voordat we gingen mochten we bij Jos en Maureen onze backpacks achter laten. We hebben bij hun thuis onze dag rugzak ingepakt met alles wat we nodig hadden en zijn vertrokken.
De scooter heeft ons €3,50 per dag gekost en de benzine €2,10 voor een volle tank. BELACHELIJK. Hier rijd ook 8/10e van de bevolking op een scooter, zelfs jongeren van 8 jaar. Natuurlijk bleven zij wel in hun dorp want officieel mocht net niet, maarja iedereen doet hier toch alles of het nu wel of niet mag.

1,5 uur later waren we al een heel stuk op weg naar het noorden. Omdat het ook al donker werd en begon te regenen besloten we de dichtsbijzijnde slaapplek te zoeken. En jaa hoor, waar we stopten om te zoeken wat zo dichtbij mogelijk was, kwam een vrouwtje uit een cafétje vertellen dat ze nog slaapplekken had. Prima, met een heel mooi uitzicht over de rijstvelden hebben we in Auman 1 nacht geboekt.

We waren nog geen 10 minuten daar of ik kwam tot de ontdekking dat ik perongeluk de GoPro batterij bij Jos en Maureen vergeten was, ZUCHT! Na wat puzzelen kwamen we erachter dat het de dag erna de hele dag zou regenen. Dusss.. terug naar Sanur 1,5 uur na een Balinees ontbijtje (gebakken banaan, een soort poffertje met pandan en verse jonge kokos met palmsuiker siroop. Jos en Maureen hebben ons fijn uit kunnen lachen over onze organisatie!

Omdat het de hele dag bleef regenen waren onze plannen voor de 10e keer geswitcht. We gingen namelijk naar Seminyak, vlak bij het touristische Kuta. Daar zouden we Simone en Kay kunnen meeten. Zij hadden alleen deze dag een tour gehad waardoor ze 0 energie meer over hadden en we een avondje in Sanur hebben geprikt. Leuuuk, drankjes doen in Bali.
Naast Siem was Gwenn ook in Bali, weet je wel van het verhaal van Brisbane :). We hadden nog het idee iets af te spreken maar dat kwam er eigenlijk maar niet van. Uiteindelijk toen wij in Seminyak waren, was zij in Kuta (10 min. verder) en is zij met de taxi naar ons gekomen om gezellig wat te eten en te drinken.

De volgende dag zou het 'goed' weer zijn op Mount Batur, een actieve vulkaan. Dus.. weer op naar het noorden. Na 1,5 uur rijden op ons scootertje kwamen we bij de 'Tegunungan Waterfall' uit. Toen we de entree binnen liepen zag het er héél mooi uit! Alleen besefte we ons toen dat dit precies dezelfde waterval was, als we met papa en Esther gezien hebben. FAIL. Ochja we hebben hem nog eens bekeken en er nog even lekker in gezwommen.

Nog 1 uurtje erna op de scooter door naar Mount Batur. Hier hebben we ook een 'hotelletje' geboekt. Op de weg hier naar toe kwamen we bij eens soort 'panaroma deck' uit. Hier hebben we de tickets gekocht om de tour onder begeleiding te doen. Uiteindelijk kwamen we erachter dat we met z'n 2 net zoveel hebben betaald als de 3 andere meiden in onze groep. Zo zie je maar, volledig vertrouwen kun je ze niet, ze zeggen allemaal steeds wat anders.

Daar gingen we dan, om 2.30 uur ging de wekker.. TIME TO HIKE! Om 4 uur zijn we begonnen aan de hike met 3 franse meisjes en een tour guide. Niet normaal hoe snel dat tempo was. Wat dat betreft hadden wij natuurlijk ook nog een tijdje niks gedaan. Met zaklampen, lange broeken en vesten gingen we omhoog. Uiteindelijk ging dat vest al erg snel uit wegns de zweetaanvallen. Het laatste kwartier van de hike begon het te regenen.. HEERLIJK!

Uiteindelijk hadden we de hike in 1 uur en 10 minuten gedaan (normaal was die 2 uur werd ons verteld). Boven op de berg (1701m hoog, 2,3km verder) moesten we een dik uur wachten tot de zon opkwam. Het was er erg bewolkt waardoor we dachten dat we helemaal geen zonsopgang zouden zien. Na het wachten (en het ontbijt op de top) trokken 10 minuten voor de zonsopgang, de wolken langzaam weg. Jahoor, daar was die, de mooie felle zon! En check, meteen was het warm.

Toen we uiteindelijk rond de krater wilden gaan lopen en vervolgens naar beneden wilden gaan, kwamen we allemaal aaphes tegen. Die haalden van alle onbijtjes de banaan van de boterhammen af van degene die hun ontbijt hadden laten liggen..

Toen we uiteindelijk weer beneden waren zijn we weer 1,5 uur terug gereden richting Sanur om daar onze mini tour te beëindigen. Met Jos zijn we nog eens naar het immigratie kantoor gereden om foto's te maken en onze vingerafdrukken te laten scannen. Check, nu wachten op onze paspoorten. Maar eerst.. komen mama, Marc, opa, oma en Bart morgen!!
Snel alle spullen weer inladen en op naar het hotel.

Op de 15e waren we weer terug bij het hotel van weg geweest. Hier hebben we even alle spullen uitgezocht en gesorteerd. Deze avond hadden we met Simone en Kay wat afgesproken. Om te meeten hadden zij 2 nachtjes bij ons in de straat geboekt om bij te kletsen. We zijn de 15e toen ook samen gaan eten en wat gaan drinken.

Èèn nachtje slapen nog en dan zou iedereen komen. Eerst hebben we de was laten doen toen we wakker waren. Prima! Voor €1,20 per kilo werd de was netjes voor ons gedaan, gedroogd, gestreken en weer in zakjes aan ons terug gegeven. Rond 12 uur kwamen mama en de hele bubs eindelijk aan!! JOEHOEE!

Na een drankje konden hun inchecken en op de bedjes aan het zwembad even bijkomen van de jetlag. In die tussentijd hebben wij op Bart gewacht. Die had op Schiphol namelijk één vlucht later.. en ja hoor, daar wassie dan!! We waren COMPLEET :). Na wat bijkletsen en relaxen aan het zwembad hadden we zondag weer een tour met Wim. Maar eerst, voor de tweede keer naar het BIMC. Na een test voor mijn ogen (die wat ontstoken leken) bleek dat ik oogontsteking had en daarbij een 'middle ear infection' had. Na weer wat medicatie voor de komende tijd zijn we op zondag opnieuw naar het Monkey Forest geweest, naar de best to buddha winkel en vervolgens door naar de Tirta Empul Temple. Hier kon je jezelf 'wassen' onder het heilig water. Iedere water bron had een eigen betekenis.
Om de dag af te sluiten zijn we nog gaan lunchen tussen de rijstvelden.

De volgende tour stond gepland op dinsdag. Hier zijn we naar Tanah Lot geweest, de tempel aan zee omdat we hiervoor met papa helaas te laat waren en niks meer konden zien, én omdat we dit zondag voor het donker werd niet meer zouden redden. Als laatste zijn we naar Uluwatu gereden, de tempel op de klif. Hier hebben we nog een mooie sunset kunnen meepikken én alle brutale apen die daar rondlopen. Deze apen (in tegenstelling tot die in het monkey forest) pakken gewoon alle losse spullen af, buiten de telefoons etc. om mee te spelen of om op te eten. Eentje sprong bijvoorbeeld in het wild op Zajenn's schouders, eentje stal iemands bril en eentje stal het flesje water van Bart om uit te drinken als een groot mens. GEWELDIG.
Ohja, we zijn ook nog naar een museum geweest in Gianyar, dit stelde niet heeeeel veel voor.

Op Bali was ons plan ook nog een kookcursus te gaan doen. Met name was dit om te zien en leren hoe alle Indonesische/Balinese gerechten werden gemaakt. Deze interesse kwam natuurlijk vooral vanuit Zajenn's ouders, de eigenaren van Toko Bopp te Geleen. We mogen best even zeggen nu dat we trots op ze zijn hoe goed het daar nu gaat en dat ze op korte termijn een nieuw pand gaan openen!
De kookcursus was in Ubud. Hier zijn we met de scooter heen geweest en hebben we 3,5 uur gekookt en gegeten.. HEERLIJK! Het was zeer zeker de moeite waard en gelukkig hebben we de recepten allemaal netjes op papier zodat we dit nog een paar keer kunnen oefenen :)

Naast nog meer relaxen, eten, drinken, slapen en bijkletsen was het zover om een duikcursus te gaan doen.
We moesten uitchecken in het hotel en zijn om 11.00 uur opgehaald om naar de haven van Padang Bai te worden gebracht. Vanuit hier zou de boot naar Gili Trawangan gaan.

Na een vertraging van +/- 2 uur kwamen we aan op Gili Trawangan.. en raad eens.. we hebben door de vertraging natuurlijk de public boat naar Gili Meno gemist. We hebben toen maar een mannetje gevraagd om ons voor een iets hoger prijsje naar de overkant te brengen.. Gili Meno.

Gili Meno was echt het 'honeymoon island'. Er waren geen wegen, alleen zandpaden. Er waren geen auto's, alleen paarden. Uiteindelijk maakt het ook allemaal niet uit, want je kunt het eiland in één uur rondlopen.

Vanaf 24 juni startte hier onze 'Padi Open Water' bij 'Divine Divers'. Op het begin was het toch wel een beetje kriebelig, zo diep onder water, zoveel vissen, alleen ademhalen door een apparaatje etc. Uiteindelijk was het SUPER GAAF! We hebben in 3 dagen, 4 duiken gedaan en allerlei oefeningen uitgevoerd. Natuurlijk hebben we deze eerst uitgeoefend in het zwembad. Alles wat zou kunnen gebeuren hebben we geoefend, zowel in het zwembad als in de oceaan.
Uiteindelijk hebben we heel veel verschillende vissen gezien, natuuuurlijk maar ook schildpadden en mini haaien!:)

Dat was dat dan weer, onze Padi is binnen! WIEHOE!
Nu weer terug naar Gili Trawangan en dan terug naar mama en de hele gang! De laatste twee dagen genieten, nog een afscheidsdrankje met Jos en Maureen en weer terug richting Australië op naar onze camper samen met Bart!

Ohja.. we hebben trouwens ons visum moeten laten verlengen omdat we langer als 30 dagen in Bali verbleven. Uiteindelijk mocht Jos de paspoorten gaan ophalen bij de immigratiedienst maaaaaar als het Ramadan is.. is het immigratiekantoor een week gesloten. Dat had dus betekent dat we 4 dagen na onze vlucht pas de paspoorten konden ophalen. Uiteindelijk is het GELUKKIG allemaal goed gekomen en heeft Jos het allemaal kunnen fixen! Thankgod! We kunnen naar Australië!

5uur en 35minuten vliegen met VA46 en dan, next stop: Brisbane!
Soo.. see ya!

Kussss Zajenn en Pascalle