Brisbane & Piñata Farm

Een extreem verlate blog.. maar eerlijk gezegd was het heel druk, en had ik geen zin om het blog bij te houden tijdens ons farmleven. (En ook niet in Bali haha)

3 Maart zijn we aangekomen in Brisbane, hebben we Dennis en Brian afgezet op het vliegveld, zijn we bij 'Juicy' de camper gaan afleveren en hebben we een uber gepakt naar 'Nomads'. Dit is het hostel waar we de volgende tijd hebben doorgebracht, namelijk iets meer dan 2 weken.

Één van de eerste dagen kwam Zajenn heel onverwachts een bekend gezicht tegen in de keuken van het hostel, Gwenn. Erg leuk, met zijn 3en hebben we veel gezien en gedaan. Vooral het genieten van de volle zon aan de lagoon. Niet normaal, een zwembad en 'strand' gratis midden in de stad.. lovely! Ennnn GRATIS. Pluspuntje voor de backpacker :).
Natuurlijk zijn we ook het centrum en de kroegjes in geweest. Veel mensen zeiden dat Brisbane een saaie stad was, maar dat was het volgens ons ECHT niet! Om 6 uur 's ochtends was hier het leven al volop aan de gang, begon iedereen met sporten, werd koffie en broodjes gehaald, en waren mensen al begonnen met werken.
Gwenn had een kaartje gekregen om een week gratis te komen sporten bij het sportcentrum een paar 100m van ons hostel af. Hiervoor hebben we ons aangemeld en dat hebben we geweten! Nadat we op maandag waren geweest, konden we de volgende 3 dagen niet meer lopen. Logisch dat ze het voor één week aanbieden. Ook erg leuk als je het bovenste bed van een stapelbed hebt!

Zoals ik al zei in de vorige blog zijn we ook naar Justin Bieber geweest in het 'Suncorp'. Het was leuk om een concert van hem mee te maken en om hem live te horen, maar echt ziek, alle schreeuwende meisjes!

Buiten dit zijn we na Justin's show op zoek gegaan naar werk. In ons hostel zat een jobsearch office. Deze kon ons waarschijnlijk helpen met de keuze te maken.. farm of horeca. Voor horeca (wat natuurlijk veeel beter bij ons paste dachten we) hadden we een 'RSA' nodig, een soort diploma die je moet behalen per staat om in aanmerking te komen met een baan in de horeca. Wel zou er direct een baan zijn voor ons zodat we direct konden beginnen. Een nadeel was dat het verplicht 8 weken werken inhield. We zouden geen accomodatie en avondeten hoeven te betalen maar sparen zouden we niet heel veel gaan doen hadden we uitgeteld. Farmwork daarentegen was behoorlijk gewild. Mensen stonden al op de wachtlijst plus de accomodaties voor deze farms waren vol. Hier maakte het niet uit hoelang we hier zouden werken, 3 of 8 weken. Maaaaarja.. natuurlijk hadden we niet veel zin in een lange werkperiode. We wouden liever rondreizen en dan in Nederland weer sparen. Alleen hadden we al het werkvisum aangevraagd en hiervoor dus ook betaald. Om deze reden èn om een beetje ervaring in de Australische werkcultuur op te pikken hebben we maar besloten om toch door te gaan zoeken naar werk. Wel werd het werken op het land, zodat we geld zouden sparen, geen RSA hoefden te halen èn we niet gebonden waren aan 8 weken werk.

Ondertussen was ons aangeraden onze cv's op 'Gumtree' te zetten om via deze weg aan een baan te komen. De eerste reactie was: ik heb twee meisjes nodig om drankjes te serveren en te socialisen op een VIP party, het liefst in mini-jurkjes die ik voor jullie kan kopen (500dollar per stuk), voor maar liefst $40 per uur. De volgende waren: masseren thuis, het serveren van drankjes op een boot in jurkjes ($40 per uur of in lingerie $60 per uur) en fotoshoot op het strand in lingerie ($50 per uur). Gelukkig zei deze man wel om ons gerust te stellen dat het puur zijn hobby is, alleen wie betaald zoveel om zijn hobby uit te voeren?! Beetje gek.
Ohja we hebben trouwens ook even gedacht aan 'charity work'. Hier zouden we 8 uur in de volle zon mensen een lidmaatschap moeten aanpraten voor een goed doel.. nah uiteindelijk werd dit allemaal het toch maar niet.

Nog steeds zoekende zagen we een facebook berichtje in de 'dutchies in Australië' facebook. Deze jongen 'Yesser' vroeg of er mensen interesse hadden om aardbeien te planten. Het seizoen kwam eraan en er waren werkers nodig. Via hem hebben we het nummer van Jason, de baas, gekregen om te kijken of er werk was. Jahoor, na een telefoongesprek van 3 minuten konden we op 20 maart starten.
Als laatste luxe avondeten (want dat gingen we op de farm echt niet krijgen, dachten we) zijn we nog even naar de Italiaan geweest. En wat voor een.. een restaurant van JAMIE OLIVER. Hier hebben we even uitgebreid van genoten!

Adam en Yesser zijn ons vervolgens op 19 maart 's middags komen ophalen van het station. Vanaf toen waren we officieel bewoners van het huis, ofwel 'Farmhouse'.

Samen met 1 Australiasche jongen: Adam, 2 Nederlandse jongens: Yesser en Tom, 2 Amerikaanse jongens: Hayden en Dakota, 2 Duitse jongens: Moritz en Julius, 2 Italiaanse jongens: Roberto en Allessandro, 1 Koreaanse jongen: Simon (ofwel Chim Won), 1 Nederlands meisje: Liz en 1 Frans meisje: Adeline zijn we hier gestart. Gedurende deze 8 weken zijn Liz, Dakota en Hayden weer heel snel naar andere bestemmingen gegaan en zijn 2 Duitse meisjes: Luisa en Jasmin in hun plaats gekomen. Op het allerlaatst van onze tijd zijn Rikki en Leo, twee Italiaanse jongens weer in plaats van de duitse meisjes het huis getrokken. Zij hebben vorig jaar ook 5 maanden op deze farm gewerkt. Samen hadden we een gezamenlijke keuken en woonkamer, 2 badkamers en gemiddeld per twee personen een eigen slaapkamer.

Piñata Farm verbouwt aardbeien, ananas en mango's en zijn de grootste in Queensland. Wij deden met z'n allen het werk gedurende het aardbeien seizoen.
Omdat er de eerste dagen nog geen aardbeien gearriveerd waren moesten de jongens ander werk doen, namelijk onkruid sprayen en ananas plukken. De meiden zouden nog niks te doen hebben omdat het te zwaar zou zijn. Ondanks dit zijn we de volgende dag 's ochtends om 06.00 uur naar buiten gegaan om aan Jason (onze baas) te vragen of we ook konden werken en dus mee konden gaan onkruid sprayen. En ja, we mochten het proberen. Zo hebben we uiteindelijk 4 dagen 8 uur aan een stuk gesprayd. Best zwaar, zo'n backpack van 20kg op je rug. De enige pauze die we altijd hadden was 'smoko', een 20 minuten door betaalde pauze die op de minuut werd getimed.

Buiten het sprayen moesten we de tunnels klaar maken zodat het weer (als het mega slecht zou worden) de planten niet zou verpesten en de plantjes netjes door konden groeien. Een aantal taken in de tunnels waren: 'admittors' in de buizen klikken zodat de zakken met aarde met een bepaalde spray werden behandeld om onder andere sneller te groeien via deze 'admittors', zakken met aarde in de systemen in de tunnels plaatsen, de oude plugs vervangen voor nieuwe als deze de doorgang van de spray blokkeerden enzovoort. Sorry als dit niet helemaal duidelijk is maar ik zou niet weten hoe ik dit in het Nederlands duidelijk moet uitleggen.

Buiten de tunnels en het sprayen zijn we natuurlijk gestart met waar we voor kwamen, het PLANTEN. De plantjes arriveerden de tweede week na onze aankomst. Zajenn en ik zijn toen gevraagd om het hele proces van de aardbeien te supervisen voor zolang we op de farm zouden werken. Zajenn moest vooral de mensen controleren of het planten op de juiste manier gedaan werd en ik deed vooral het boekwerk (hoeveel planten er op het eind van de dag gedaan waren per persoon) en het klaarmaken van dozen zodat de planters zelf hun planten uit de dozen konden komen halen waarna ze verder gingen met het planten. Één week later kwam Adeline erbij om te helpen supervison. Samen met haar en Josh (de zoon van Jason) hebben we met z'n 4en alles rondom het planten geregeld.

Gedurende het planten waren er steeds meer personen die door de 'contractor' erbij werden gehaald waardoor er uiteindelijk +/- 50 planters waren. Na het planten van alle 36 (!!) velden, wat ongeveer 4 weken heeft geduurd (incl. alle vrije dagen in de maand april), zijn we doorgegaan met 'prunen' van de planten. Dit hield in dat we de dode bladeren en takken van de plant moesten afknippen zodat er weer een gezonde plant verder kon groeien. Zajenn, Adeline en Josh controleerden dit weer en ik zorgde dat ik wist hoeveel meter er per persoon 'gepruned' was. Dit ging erg snel, vooral toen we uiteindelijk 85 personen hadden om te prunen en we ze nog maar net konden checken of het wel goed gedaan werd.

De jongens van het huis hebben tijdens het 'prunen', de 'weeding' gedaan. Omdat alles na het planten werd gesprayd, groeide er natuurlijk ook weer veel onkruid in alle velden. Buiten dat moest de tractor ook nog eens tussen de velden door kunnen rijden om de planten nog eens EXTRA te sprayen. Omdat het vaak te modderig was, moesten de jongens ervoor zorgen dat er 'woodchips' lagen in de rijen waar de tractor doorheen moest rijden zodat hij niet wegzakte.

Tot op het eind van onze 8,5 week zijn we doorgegaan met 'prunen'. Het kwam PRECIES zo uit dat we de een na laatste dag klaar waren hiermee.

De laatste dag en de middag hiervoor hebben we nog met zijn 4en banden gefixt (binnenbanden van trolleys vervangen door foambanden zodat ze banden niet meer lek zouden gaan) en hebben we gif in bakjes gedaan voor ratten en muizen. Vervolgens hebben we de laatste middag 22 velden afgelopen om deze bakjes te verspreiden over de velden en hebben we 'bugs' verspreid over de planten zodat de mijten op de bladeren de planten niet zouden verpesten.

Nou.. uiteindelijk is dit 8,5 week in een klein verhaaltje gepropt wat betreft het werk.
Natuurlijk waren er ook vrije dagen, waarop je eigenlijk je energie wou bij tanken maar dit toch altijd uitliep in een of ander activiteit. Er waren bijvoorbeeld vrije dagen met pasen. Toen zijn we één ochtend om 4 uur opgestaan om met z'n allen de zonsopgang op 'Mount Beerburrum' te gaan bekijken. We hadden alleen niet verwacht dat dit korte stukje naar het uitzicht punt zoo steil was. Vervolgens zijn we naar 'Mooloolaba Beach' geweest en hebben de middag afgesloten met midget golfen. Om de dag compleet te maken zijn we met alle meisjes en Josh nog lekker gaan uiteten.
De dag erna hebben we met de meisjes een paas ontbijt gemaakt en zijn we smiddags naar 'Bribie Island' gegaan om daar te picknicken en de sunset te bekijken. Trouwens iedere ochtend en avond was de sunrise/sunset bij ons op het land suupermooi! Bij het beginnen met werk 's ochtends konden we eerst 5 min staan gapen naar de mooie zonsopgang.

Naast pasen was er nog een publieke vakantiedag.. ANZAC day. Dit staat voor Australia / New Zealand Army Corps. Hier herdenken ze alles en iedereen wat tot het leger betrokken is of was. Via Josh zijn we hier terecht gekomen omdat hij een tijd geleden ook een aantal jaren in het leger heeft gezeten. 's Ochtends om 3 uur zijn we opgestaan om deze dag te starten. Het was traditie om de dag met koffie met rum te starten.. dus dat deden wij natuurlijk ook. Samen met Tom, Jasmin, Luisa, Simon en Harmonie zijn we naar Caboolture gereden en hebben we de herdenkingsdienst ofwel de 'dawn ceremonie' bijgewoond. Toen de zon op was, zijn we naar Josh zijn huis geweest om daar samen met vrienden van hem de dag voort te zetten met alcohol, dat was blijkbaar traditie.

PLUS ongeveer iedere keer als we een vrije dag hadden werd er de dag ervoor 's avonds een feestje gehouden.

Nou dit was dan echt wat we deze weken hebben meegemaakt in Brisbane en Caboolture. Na 8,5 week moesten we van iedereen afscheid nemen. Als afscheidscadeautje kregen we (natuurlijk) chocolade met een hele leuke kaart waarin iedereen iets in had geschreven. Erg lief! Thanks guys :). Grote kans dat we na Bali, als we terugkomen in Australie, met Tom, Adeline, Julius en Moritz gaan samenreizen op de oostkust.
Van de baas hebben we nog een leuke pet van Piñata Farms gekregen :).

Normaal zou ik hier stoppen met typen maar helaas hebben we nog een mooi verhaal op het vliegveld in Brisbane. Je kunt het al raden natuurlijk.. we hadden bijna ons vliegtuig gemist.
Jason stond erop dat iemand ons naar het vliegveld bracht en omdat het heel slecht weer was en dus niemand hoefde te werken was hier meer dan genoeg tijd voor. Josh zou ons hier ruim op tijd naar toe brengen. Zo gezegd, zo gedaan tot dat we gingen inchecken. Volgens de vrouw aan de bali moesten we via een computertje daar inchecken, alleen dat lukte niet. Waarom lukte dat niet?! Je moest een ticket hebben waarbij aangegeven stond dat je Bali weer zou verlaten. En ja, dat hadden wij nog niet natuurlijk. Een stewardess vertelde ons dat we tijd genoeg hadden om een ticket te boeken. Totdat we uiteindelijk nog maar 20 min over hadden. Ondanks dat we nog geen echte planning gemaakt hadden, moesten en zouden we het beste ticket kopen dat ook niet al te duur was.
Hier kregen we natuurlijk een beetje gekibbel over omdat het stress level erg hoog lag de laatste 5 min. In de laatste 5 min hebben we nog op internet gezocht en vergeleken, zijn we naar het 'flight centre' gerend en naar de desk van 'Virgin Australia'. We hadden twee keuzes. Of een ticket kopen zo goedkoop mogelijk, zodat dit een verspilling zou zijn en je het ticket niet zou gebruiken, of een ticket terug naar Brisbane met de kans dat als we het zouden willen annuleren, dit niet meer kon. En dit ticket was natuurlijk wel iets prijziger en meer zonde om 'weg te gooien'. Uiteindelijk hebben we voor de tweede keuze gekozen en zijn we door de helpdesk van 'Virgin Australia' om 15:29 uur ingecheckt.. PFOEEE, geen aanrader als je hartklachten hebt.

Virgin Australia VA45 16:30-21:10 stond op de planning. 6 uurtjes vliegen, 2 uur terug in de tijd en dan zullen we landen op Bali.

Nu kunnen we helemaal gaan aftellen naar het feit dat we papa en Esther in 7 uurtjes zien. Mama, Marc, opa en oma landen op Bali over een kleine maand. In de tussentijd weten we nog niet precies wat we gaan doen, maar eerst nu lekker vooruitkijken om te genieten met papa, mama en de rest!!
Nogmaals sorry voor het heeeele late blog. Ik zal proberen de volgende ietsje eerder klaar te hebben :)

Dikke kus, Zajenn en Pascalle