Outback, next level!

Deel 2.. het midden van Australië, de outback!

De eerste dag was het al feest. We vertrokken de outback in en ja hoor, iets waar we niet op hadden gerekend en al helemaal niet bij ons strak tijdschema in hadden gecalculeerd, gebeurde. Na 2 uur rijden stonden we stil met een platte band. TOP! Een man die voorbij kwam rijden heeft even snel onze 'nood' band erop gelegd. Anders had Zajenn wat uurtjes eraan kunnen gaan sleutelen want zij wist gelukkig wel hoe het moest. Uiteindelijk hebben we de eerste dag 480 km gereden. Iets te weinig want we hadden uitgerekend dat we ongeveer 580 km per dag zouden moeten rijden. Maar ohmijngod wat is de natuur hier mooi! Groot, plat en rood! Je kunt hier kilometers vooruit kijken! En ohja.. de ene kangaroo/walibie na de andere, zowel dood als levend.

Inmiddels hadden we onderweg naar Mount Isa onze band laten vervangen en toch een extra check laten uitvoeren. Het bleek dus dat de bandenspanning te hoog was, terwijl de mensen van Apollo ons dit hadden gezegd dat het de aangeraden spanning was. We hadden ze wel verteld dat we naar Perth gingen rijden, via de outback. Het was natuurlijk niet goed om 6-8 uur per dag in de volle zon, op een snelheid van ca. 100km/u EN op een warme weg te rijden voor de banden met daarnaast nog een camper en 3 personen die hij moest dragen.. arme jongen! Buiten dat lag hier ook al het voedsel etc opgeslagen. We hebben ons voorgenomen om voor deze 15 dagen geen lekkernijen te kopen of iets met veel suiker. Daarbij is de koelkast maar erg klein en kunnen we niet veel spullen kopen die koud moeten blijven. DUS.. 15 dagen lang, blikvoer!! BACK TO BASIC.

Toen we uiteindelijk blij waren dat we weer harder dan 100 konden rijden en de camper niet begon te trillen, begon het volgende probleem alweer. Zo heb je nooit problemen, en net op de momenten dat het niet uitkomt gaat het natuurlijk mis. Onze airco werkte namelijk niet meer. In Mount Isa vertelde ze ons dat dit een gat was in het gastankje voor de AC. We hebben dit Apollo laten weten en na wat telefoontjes zouden hun ervoor zorgen dat dit onderdeel gerepareerd zou kunnen worden in Alice Springs. Dus dan nog maar 2dagen zonder airco en met de ramen open rijden!

Na 4 dagen of te wel, 1234 km waren we in 'the red centre', Alice Springs. Hier hadden we eigenlijk wat meer van verwacht, maar nee het is gewoon HET stadje van hartje Australië. Hier hebben we nog kleine boodschapjes gedaan en weer door! Onze planning was namelijk vooral Kings Canyon beklimmen en naar Uluru met sunrise en sunset.
Vanuit de gratis camping zijn we de dag erna richting 'Standley Chasm' geweest. Maar voordat we daar aankwamen, gingen de alarmlichten van de auto achter ons aan. Ja hoor, het volgende probleem! Nieke en Nicoliene kregen in Mount Isa al te horen dat de koelvloeistof waarschijnlijk kon gaan lekken maar ze zouden het wel redden tot aan Perth. Nee dus! Gelukkig waren we nog dicht bij Alice Springs dus hebben we ons maar even omgedraaid en naar de toyota dealer geweest. Deze zaten eigenlijk vol tot en met 8 augustus. Maar gelukkig was het na 2 uur helemaal geregeld en hoopte ze dat het probleem verholpen was.
Intussen hadden wij op de wifi bij het bedrijf films gedownload en vooral muziek voor in de auto.. we waren de muziek die we nu hadden al moe (ook al zijn dat 1000 liedjes!)

Duimen nu dat er niet nog meer struggels gingen plaatsvinden met de auto's. Ze zeiden ook dat je een extra tank met benzine mee moest nemen voor de outback, maar als je goed plant hoef je deze tank helemaal niet aan te breken. Wij hadden wel een 20l tank en de meiden een subtank van +/-60l. Onze subtank zat met speciale touwen met een soort crik aan de auto van de meiden vast. Buiten dat hij steeds een beetje zakte doordat de warmte met de tank speelde, zat hij megagoed vast en was het nog een klus deze los te krijgen.

Na Standley Chasm te hebben gezien, wat echt heel erg mooi was, kwam het nog mooiere de dag erna. Dit was namelijk de hike van 4uur (6km) bij Kings Canyon. Deze hike moesten we voor 9 uur starten ivm warmte en stelde niks voor bij de hikes die we al gedaan hadden. Hij was namelijk alleen het eerste uur stijl omhoog en de rest was het vrij vlak.. meevaller!

Maaaar het was wel een van de mooiste hikes! Ongelooflijk wat de natuur zelf kan creëeren in de natuur. Overal rotsen alsof het een dorpje was, de muur van de Kings Canyon die mega stijl is en veel verschil in kleuren laat zien en het uitzicht.. awesome!! Uiteindelijk waren we na 6,3 km in 3,5 uur beneden.

De volgende plannen waren zo ver mogelijk naar Uluru rijden omdat we hier graag de zonsopgang wouden zien. Onderweg nog even gedoucht, vroeg slapen en 's ochtends om 5 uur opstaan. Uiteindelijk stonden we daar tussen 1001 camera's. We hadden eigenlijk verwacht dat de kleur van de steen zou veranderen maar helaas, dat zou dus bij sunset moeten gebeuren. Op de GoPro zie je trouwens wel de kleuren veranderen.. heel raar. Buiten dat was het nog een mooi zicht om de dag te beginnen. Na het ontbijten, het verzorgen en klaarmaken zijn we rond de berg gereden en hebben we verschillende kleine wandelingen gedaan. Deze berg is zo HUGE dat je spontaan duizelig werd als je omhoog keek. De berg is 348m hoog, terwijl het nog 2/3e onder het zand zit.. sick!
Vervolgens zijn we nog naar Kata Tjuta geweest (de olga's). Deze bevinden zich in het National Park en liggen 35km van Uluru af. Ook belachelijk. Het is net alsof deze en Uluru gewoon pats poem in het wijde landschap zijn gezet, erg mooi! Als laatste deze dag zijn we naar de sunset geweest en jahoor! Uluru verandert van kleur, van oranje naar een iets grijzere tint, naar fel oranje, bijna rood, donker grijs naar grijs en dan is de zon onder. De dag erna zijn we nog een keer vroeg opgestaan om de sunrise te bekijken vanuit de andere kant, zodat de zon achter de berg op zou komen. Het was mooi, maar door de verandering van de stand van de zon stond hij best ver van de berg vandaag PLUS het was bewolkt. Je zag de zon wel door sommige wolken heen en het was wel mooi maar niet wat we verwachten en wouden.. helaas! We hebben nu ook al zoveel zonsondergangen en opgangen gezien, langzaam tijd om hem thuis te bekijken.

Over 3 weken stappen we namelijk bijna in het vliegtuig en zit onze lange, ongelooflijk snelle, mooie en geweldige reis er op! Nog even genieten van de laatste weken en dan weer naar iedereen toe. Daar kijken we toch stiekem ook wel naar uit.

Nu we alle highlights hebben gezien in het hartje van Australië gaan we vooral weer kilometers maken! We hebben namelijk zoveel gereden op de dagen waarop we niet berekend hadden dat we veel zouden rijden, dat we nu nog niet eens 500km per dag hoeven te rijden. Er zijn wel nog wat dingen die we willen doen dus dan hoeven we ons niet zo te haasten om de km's te halen en dus Bart zijn vliegtuig van Perth naar Sydney.

En ohja, we hebben nog altijd op gratis camping geslapen!! Lang leve de gierige backpackers! We kijken natuurlijk wel even of het wel veilig is, maar zeker nu we met 2 auto's zijn komt dat allemaal in orde!

Toevallig, net op het moment dat Nieke en ik het erover hadden stond er een aboriginal op de free campspot. Hij had honger en wou sandwishes.. freaky! Snel alles ingepakt, opgemaakt en het bed in met de deuren dicht en het slot erop. Gelukkig gingen ze erna weer weg met hun auto, waarschijnlijk door naar de volgende spot. Pfiew..

Toen we eenmaal in south Australia waren hoefden we nog maar 2250 km om in Perth aan te komen, nog 6 dagen te gaan.
Op de weg richting perth gingen we weer anderhalf uur terug in de tijd, in totaal was dat nu dus 2 uur. Dit gebeurde op het moment dat we de 'west australian border' voorbij waren. Bij de grens tussen de staten vond er een check plaats, je mocht namelijk bepaalde dingen zoals fruit, groente, honing etc niet meenemen naar west Australië. Omdat we nog wat km's extra konden maken en de meisjes op zoek gingen naar werk bij 'Margaret River' hebben we de route langs het zuidwesten gedaan. Mooi hoor, maar het weer hier is toch wel een heel groot verschil! Vanaf Alice Springs merkte we al dat het kouder werd, vooral 's nachts!

6 Augustus, we hebben het gered! We zijn aangekomen in Perth. Vanavond zetten we Bart op het vliegtuig naar Sydney, want hij gaat vanuit daar 4 dagen later weer naar huis. Wij gaan verderop de westkust touren. We zullen zien hoeveel km's we omhoog gaan rijden en tot waar we gaan reizen.

Als laatste avondmaal na 15 dagen blikvoer, hebben we ons even goed laten gaan. Maccie en KFC ging er goed in, ook al vroeg mijn maag zich af wat ik aan het doen was.

Dat was het dan, het einde van de outback en afscheid van Bart en onze 2 dutchies. Bedankt voor het veilig aankomen in Perth en de gezellige tijd, ook al klonken alle verhalen een stuk enger dan dat het daadwerkelijk was ;)

Na deze blog nog 1 blog in Australië en dan is het gedaan met de pret. Nu langzaam aftellen maar eerst genieten van de laatste 2 weken west kust!

Tot snel weer!
Dikke kus,
Zajenn & Pascalle